Kotwy opaskowe są szeroko stosowane do szybkiego mocowania różnych elementów do podłoża betonowego. Zakres stosowania tego typu kotew to między innymi:
- mocowanie płyt podstawy konstrukcji nośnych,
- mocowanie podkonstrukcji elewacji (konsoli),
- mocowanie instalacji w infrastrukturze budowlanej (np. tunele, mosty, ekrany akustyczne),
- mocowanie instalacji przemysłowych.
Jednakże kotwy segmentowe wykazały ograniczenia pod względem elastyczności projektowania w porównaniu z kotwami chemicznymi.
Głębokość osadzenia kotwy w betonie determinuje zarówno mechanizm przenoszenia obciążenia, jak i model zniszczenia kotwy. Co do zasady, im głębsze kotwienie, tym większa obciążalność kotwy. Należy pamiętać o tym, że głębsze osadzenie kotwy skutkuje dłuższym czasem wiercenia, a także wyższym ryzykiem trafienia w pręty zbrojeniowe.
Większość kotew segmentowych jest zatwierdzona dla stałych głębokości osadzenia, zazwyczaj od jednej do dwóch wartości. Ogranicza to elastyczność i potencjał optymalizacji zarówno w zakresie doboru kotew, jak i projektowania, ponieważ projektant wybiera spośród wstępnie zdefiniowanego zestawu długości kotew i głębokości osadzenia.
Nowy europejski dokument oceny EAD 330232-01-0601 v03, obejmuje zastosowanie zmiennej głębokości kotwienia dla kotew mechanicznych mocowanych w betonie. Oznacza to, że głębokość osadzenia można dowolnie dobierać w określonych zakresach (jakie określono w dokumencie Europejskiej Oceny Technicznej, w skrócie ETA). Dzięki zmiennej głębokości kotwienia, projektant lub inżynier budowy może wybrać optymalną długość kotwy oraz głębokość osadzenia dla swoich zastosowań, uzyskując najlepszy stosunek jakości do ceny, co pomaga zaoszczędzić na materiale i obniżyć koszty montażu.
Jako przykład optymalizacji niech posłuży nam kotwa R-HPTII-ZP o płynnej głębokości kotwienia.
W przykładzie podstawowym mamy płytę podstawy 200 x 200 mm o grubości 10 mm, obciążoną siłą 40 kN.
Cztery kotwy opaskowe M12 w przypadku bez zmiennej głębokości zakotwienia mają dwie głębokości 50 mm i 125 mm, co w naszym przypadku daje nam kotwę R-HPTIII M12 o długości 180 mm i wytężeniu 74,3%.
Wprowadzenie zmiennej głębokości kotwienia umożliwia optymalizację. Kotwa M12 o długości 100 mm i głębokości kotwienia 64 mm daje optymalne wykorzystanie nośności równe: 98,4%.
Dzięki płynnej głębokości kotwienia możemy także dokonać optymalizacji płyty podstawy, zmniejszając średnicę i rozstaw kotew. Otrzymujemy wtedy płytę o wymiarach 165 x 165 mm dla 4 kotew R-HPTIII o długości 115 mm zakotwionych na głębokość 81 mm w pełni wykorzystujemy jej nośność.
Zmienna głębokość kotwienia umożliwia projektantowi duże pole manewru w optymalizacji, co ma wpływ na zmniejszenie całkowitych kosztów mocowania.
Autor: mgr inż. Tomasz Sznura (Inżynier Konsultant)
Potrzebujesz wsparcia przy projektowaniu? Pomożemy! – Pomoc Techniczna Rawlplug
Pobierz i sprawdź program EasyFix
Dowiedz się więcej na rawlplug.com
Sekcja komentarzy
Udostępnij artykuł: